Leaving moment

با تو مي گويم از آغاز از پايان،از غم و شاديها؛

از بهاري که گذشت و دي شد،

از گلي که نشکفته پرپر شد؛

با تو اما بارها سخن از لحظه رفتن، شوق ماندن؛

سخن از بغض فروخوردة خود و آن دلِ تنگ که سر بر در زندان ابد ميکوبد،

من چه بسيار سخن ها گفتم!

با تو از هرچه که گفتم رنگ خاکستري اي بيش نبود؛ ميدانم...گله از تلخي ايام غم و محنت دوران، ثمني بيش نخواهد ارزيد...عادت ديرين است!؟

باز هم

با تو سخن خواهم گفت

از شب مهتابي، از گل ياس سپيد ايوان،

از بهاري که ز پي ميايد و شکوفا شدن غنچه اميد به دشت دلها؛

آري..با تو از آزادي، عشق و لبخند و اميد؛ با تو از هرچه بخواهي سخن خواهم گفت،

اين دلِ تنگ اگر بگذارد!..

No One